🍻 Adwentyści Dnia Siódmego Czy To Sekta

Chociaż chrześcijańska miłość może prowadzić do odmówienia lub zaprzestania medycznej interwencji, która jedynie zwiększa cierpienia czy przedłuża umieranie, adwentyści dnia siódmego nie popierają praktykowania „miłosiernego zabijania” czy pomagania w popełnieniu samobójstwa (1 Mojż. 9,5.6; 2 Mojż. 20,13; 23,7). Na początku wyjaśniamy, że zajmujemy się w tym artykule Kościołem Adwentystów Dnia Siódmego, a nie innymi wyznaniami, których członkowie zaliczani są także do adwentystów. W Polsce znane są przynajmniej trzy takie inne wyznania: Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny Kościół Reformowany Adwentystów Dnia Siódmego Żydzi częściej mają nadciśnienie, Adwentyści Dnia Siódmego zdrowiej się odżywiają, rzadziej piją i palą, wśród muzułmanów najczęściej diagnozuje się nadwagę, a zbyt wysoki poziom cholesterolu najczęściej mają katolicy. Określone zachowania zdrowotne są bowiem powiązane z przynależnością religijną – ustalili medycy z UJ. Wierzenia religijne mogą być źródłem Limanowskiego 6/1. kazn. Piotr Samulak. Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Szczecinku – zbór adwentystyczny w Szczecinku, należący do okręgu zachodniopomorskiego diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP . Pastorem zboru jest kazn. Piotr Samulak, natomiast starszym – Jan Dorocki. Nabożeństwa odbywają 151 views, 5 likes, 0 loves, 0 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Adwentyści dnia siódmego: Posłuchajcie dlaczego warto przyjść na koncert w: Chęcinach, 13 sierpnia, godzina 17:00 - Dieta Adwentystów Dnia Siódmego ma wiele udowodnionych korzyści zdrowotnych, zwłaszcza gdy stosuje się ją bardziej skoncentrowaną na roślinach. Może zmniejszyć ryzyko choroby i poprawić stan zdrowia. Adwentyści dnia siódmego byli przedmiotem wielu badań dotyczących zdrowia. Adwentyści Dnia Siódmego odrzucają istnienie duszy nieśmiertelnej, piekło, czyściec, a przyjmują naukę o tysiącletnim panowaniu Chrystusa i rajskim życiu na ziemi. Jednak ich nauka o szczęśliwym tysiącleciu częściowo różni się od nauki głoszonej przez Świadków Jehowy. Na wzór judaizmu o zabarwieniu faryzejskim, wprowadzili Więcej o adwentyzmie: http://purytanin.wordpress.com/category/adwentyzm/Na YouTube:Part 4- Seventh-day Adventism - The Spirit Behind the Church Wierzymy. Każdego dnia mamy kontakt z dźwiękami, obrazami, smakami i zapachami. Odkrywamy, że te wszystkie doświadczenia są niepojętym cudem, darowanym ludziom przez wspaniałego Stwórcę. Dlatego korzystamy z życia w pełni: Mamy pasje, dbamy o zdrowie, relacje i wartościowy odpoczynek. Dzielimy się tym, organizując programy LRWZmh2. Adwentyści dnia siódmego nauczają, iż od roku 1844 żyjemy w czasie niebiańskiego Dnia Pojednania (hebr. Jom Kippur), kiedy to świątynia niebiańska jest oczyszczana według adwentystycznej interpretacji Dn 8,14. Czy rzeczywiście Jezus, arcykapłan według porządku Melchizedeka, rozpoczął ostatnią fazę Swojej kapłańskiej posługi dopiero w roku 1844, jak widziała to w kilku wizjach Ellen White? Odpowiedzmy na to pytanie. Przyjrzyjmy się po raz kolejny tekstom, które omówiłem we wcześniejszym artykule „Dokąd wstąpił Jezus po Swoim wniebowstąpieniu?” - - z listu do Hebrajczyków w oparciu o tłumaczenie warszawskie (pogrubienia moje): Hbr 6,19-20 Jej to trzymamy się jako kotwicy duszy, pewnej i mocnej, sięgającej aż poza zasłonę, gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus, stawszy się arcykapłanem według porządku Melchisedeka na wieki. We wspomnianym powyżej moim artykule, ukazałem w dość pobieżny sposób, iż ową zasłoną jest ta, oddzielająca miejsce święte od najświętszego. Przyjrzyjmy się teraz bliżej frazie „sięgającej poza zasłonę” z Hbr 6,19. Grecki jej zapis wygląda następująco (WIELKIMI LITERAMI zaznaczam swoje dosłowne tłumaczenie): (...) εισερχομενην WCHODZĄCA εις DO το εσωτερον WEWNĄTRZ του καταπετασματος ZASŁONY Tekst ten bezpośrednio nawiązuje do trzech wersetów: Kpł 16,2, Kpł 16,12 oraz Kpł 16,15. Spójrzmy na fragment pierwszego (WIELKIMI LITERAMI zaznaczam swoje dosłowne tłumaczenie): Kpł 16,2 (...) μη NIECH NIE εισπορευεσθω WCHODZI πασαν KAŻDEGO ωραν CZASU εις DO το αγιον ŚWIĄTYNI το εσωτερον (DO) WEWNĄTRZ του καταπετασματος ZASŁONY (...) Spójrzmy teraz na fragment drugiego (WIELKIMI LITERAMI zaznaczam swoje dosłowne tłumaczenie): Kpł 16,12 (...) και I εισοισει WNIESIE εσωτερον (DO) WEWNĄTRZ του καταπετασματος ZASŁONY A oto fragment trzeciego (WIELKIMI LITERAMI zaznaczam swoje dosłowne tłumaczenie): Kpł 16,15 (...) και I εισοισει WNIESIE απο Z του αιματος KRWI αυτου JEGO εσωτερον (DO) WEWNĄTRZ του καταπετασματος ZASŁONY (...) Powyższe trzy wersety mówią jednoznacznie o tym, iż miejscem, do którego arcykapłan wchodził „poza zasłonę”, jest miejscem najświętszym, oraz że zasłoną tą jest ta, oddzielająca miejsce święte od najświętszego. Język autora listu do Hebrajczyków 6,19-20 bezpośrednio wskazuje na Dzień Pojednania (hebr. Jom Kippur). W Biblii istnieje jeszcze jeden tekst, który zawiera w sobie grecką frazę „εσωτερον (DO) WEWNĄTRZ του καταπετασματος ZASŁONY” z Hbr 6,19, którym jest (WIELKIMI LITERAMI zaznaczam swoje dosłowne tłumaczenie): Wj 26,33 (...) και I εισοισεις WNIESIESZ εκει TAM εσωτερον (DO) WEWNĄTRZ του καταπετασματος ZASŁONY την κιβωτον SKRZYNIĘ του μαρτυριου PRZYMIERZA (...) Jak widzimy, werset ten również jednoznacznie mówi o miejscu najświętszym i właśnie tam – w oparciu o tekst Hbr 6,19-20 – wszedł Jezus Chrystus zaraz po Swoim wniebowstąpieniu, a nie – jak naucza adwentyzm – dopiero w roku 1844. Adam Gołębiewski info@ następna » Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch ReformacyjnySeventh Day Adventist Reform Movement Klasyfikacja systematyczna wyznania Chrześcijaństwo └ Protestantyzm └ Adwentyzm └ Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ustrój kościelny Prezbiterianizm Prądy teologiczne Adwentyzm Nurty pobożnościowe Milleryzm Siedziba Roanoke, Wirginia Zwierzchnik• tytuł zwierzchnika Eli TenorioPrezydent Generalnej Konferencji Organ ustawodawczy Generalna Konferencja Zasięg geograficzny ponad 130 krajów świata[1] Historia Utworzono• wydzielono z 1925GothaKościół Adwentystów Dnia Siódmego Dane statystyczne (2019) Wierni ok. 42 000[1] (w Polsce 35[2]) Strona internetowa Postacie William Miller Joshua V. Himes Josiah Litch George Storrs Ellen G. White James S. White Joseph Bates John Nevins Andrews Uriah Smith John Harvey Kellogg Richards Ludwig Richard Conradi Andreasen Le Roy Froom Samuele Bacchiocchi Mark Finley Ted Wilson Polska Wyższa Szkoła Teologiczno-Humanistyczna Wyższa Podkowiańska Szkoła Medyczna Wydawnictwo „Znaki Czasu” Ośrodek Radiowo-Telewizyjny „Głos Nadziei” Korespondencyjna Szkoła Biblijna pokażdyskusjaedytujKościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny, tzw. adwentyści reformowani, (ang. Seventh Day Adventist Reform Movement, w skrócie SDARM) – międzynarodowa organizacja religijna licząca w 2019 około 45 tysięcy wiernych w ponad 130 krajach świata[1], z czego w Polsce 35 osób i 6 duchownych w 1 zborze[2]. Władze Kościoła znajdują się w Roanoke, w Wirginii, Stany Zjednoczone. Działalnością ogólnoświatową zarządza Generalna Konferencja. Oficjalnie został zorganizowany w roku 1925, choć jako ruch istnieje od roku 1914. Jest chrześcijańskim Kościołem protestanckim o charakterze adwentystycznym. Jest całkowicie niezależny od innych Kościołów, w tym także od Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Powstanie i historia Geneza Historia Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny sięga 1914 roku, kiedy nastąpiła mobilizacja wojska w Niemczech i Adwentyści musieli ustosunkować się do zaistniałej sytuacji (tzw. Wielki Kryzys, tj. I wojna światowa). Przewodniczący Zjednoczenia Wschodnioniemieckiego Schuberth wraz z kolegium zatwierdzili, że wezwani do wojska Adwentyści winni służyć armii (również z bronią w ręku) i uczestniczyć w sobotę w obronie swego kraju. Choć stanowisko władz kościoła było w tej sprawie jednoznaczne, mała grupa wiernych nie podporządkowała się temu postanowieniu uważając je za sprzeczne z Bożym prawem (2 Mojż. 20, 8-10. 13) i zasadą miłości nieprzyjaciół (Mat. 5, 44), a także przedwojennym stanowiskiem Kościoła w tej kwestii[3]. Odmawiający służenia w armii członkowie Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego ostatecznie zostali wykluczeni z Kościoła. Z tej przyczyny wykluczono ponad 2000 członków Kościoła z Niemiec[4]. Również w innych krajów Europy istniały niewielkie grupy, które odmówiły służby wojskowej. Po zakończeniu wojny, próby pojednania między wykluczonymi a Kościołem, mające miejsce w latach 1920 i 1922 zakończyły się niepowodzeniem. Z tego względu w dniach 14–20 lipca 1925 r. podczas pierwszej sesji Generalnej Konferencji w Gocie (Niemcy) Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny został oficjalnie zorganizowany jako odrębna organizacja religijna. Podczas II wojny światowej Kościół Adwentystów Dnia Siódmego postąpił podobnie, jak w przypadku pierwszej[5]. Zatwierdziło to ostatecznie i nieodwołalnie rozłam z 1914 r. i brak możliwości pojednania między Kościołem Adwentystów Dnia Siódmego a Ruchem Reformacyjnym. Dlatego też w roku 1949 Generalna Konferencja Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny po czasie delegalizacji wojennej została ponownie zarejestrowana jako korporacja. Generalna Konferencja miała pierwotnie swoją siedzibę w Isernhagen, Niemcy, następnie w Bazylei, Szwajcaria. Po II wojnie światowej władze przeniesiono do Sacramento, Kalifornia, USA. Obecnie znajdują się w Roanoke, Wirginia, USA. Adwentyści reformowani a prześladowania hitlerowskie Członkowie Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny byli szczególnym obiektem prześladowań hitlerowskich. Wynikało to z „odmawiania wszelkiej służby wojskowej, nieużywania niemieckiego pozdrowienia, niewspierania narodowosocjalistycznych instytucji, takich jak: NSV, RLB, WHM, nastawienia międzynarodowego, nieuznawania żadnej ojczyzny i nazywania ludzi braćmi”[6]. Wielu Adwentystów Reformowanych zostało zamordowanych w okrutny sposób, np.: „Brata Ślachetkę rozebrano i związanego rzucono na dziedziniec, pewien gestapowiec skacząc deptał mu klatkę piersiową, aż została ona zmiażdżona i wówczas śmierć uwolniła brata Szlachetkę od tych strasznych tortur”[7]. Już 29 kwietnia 1936 r. zdelegalizowana została działalność Kościoła na podstawie dokumentu Pruskiej Tajnej Policji Państwowej: „Na podstawie § 1 VO prezydenta Rzeszy dla ochrony narodu i państwa z dn. ( I S. 83) na obszarze całego państwa zostaje rozwiązana i zakazana sekta «Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny». Mienie zostaje skonfiskowane. Działanie wbrew temu zarządzeniu, będzie karane na podstawie § 4 VO z dn. r. Powód: «Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny» pod płaszczykiem działalności religijnej realizuje cele, które są sprzeczne ze światopoglądem socjalizmu narodowego. Zwolennicy tej sekty odmawiają udziału w służbie wojskowej i nie chcą stosować Niemieckiego pozdrowienia”[8]. Adwentyści Reformowani nie stosowali się do tego zarządzenia, nadal realizując swoje cele, czego przykładem jest pastor Johann Hanselmann, przewodniczący Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny na Niemcy wschodnie, który został aresztowany i zamordowany w obozie Sachsenhausen w 1942 r. Jako powód podano: „Oskarżony objeżdżał wymieniony rejon – Saksonię, Brandenburgię, Pomorze, Śląsk i Prusy Wschodnie swoim samochodem i szukał zwolenników tej sekty, miał godziny biblijne i podawał Wieczerzę Pańską...”[9]. Akt oskarżenia do drugiego procesu w Halle brzmiał: „Oskarżony był wcześniej kaznodzieją sekty «Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny», która na całym obszarze Rzeszy została rozwiązana i zakazana przez rozporządzenie zastępcy szefa Tajnej Państwowej Policji z dn. r. Sekta ta, posiadająca swoją siedzibę w Isernhagen, odłamała się w 1914 r. od dużego Zboru Adwentystów, ponieważ Adwentyści udzielając swoim zwolennikom zezwolenia na wykonywanie służby wojskowej, odstępują od swoich zasad. Reformatorzy byli zdania, że Adwentyści nie powinni swoim członkom udzielać takiego zezwolenia. Przeciwności te między Adwentystami a Reformatorami zaostrzyły się jeszcze bardziej po narodowym powstaniu. Podczas gdy zwolennicy Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego stanęli całkowicie po stronie narodowosocjalistycznej władzy, zastosowali się do niemieckiego pozdrowienia, posyłali swoje dzieci do narodowosocjalistycznych organizacji i wykonywali służbę wojskową, zwolennicy Ruchu Reformacyjnego trzymali się niewzruszenie swoich starych zasad. Pod płaszczykiem ruchu religijnego zmierzają do celów sprzecznych ze światopoglądem socjalizmu narodowego… Reformatorzy reprezentują stanowisko, że rozkazowi mogą podporządkować się jedynie wtedy, jeżeli nie jest on sprzeczny z zasadami Biblii, ponieważ oni więcej muszą słuchać Boga niż ludzi.”[10]. Nauka i działalność Kościoła Bóg i człowiek Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny wierzy w Boga w Trzech Osobach – Ojca, Syna i Ducha Świętego (1J 5,7; Mt 28,19), który stworzył świat w ciągu sześciu literalnych dni (Rdz 1). Człowiek miał od początku wolną wolę. Pierwsza para ludzka zgrzeszyła za namową szatana – upadłego anioła (Iz 14,12), straciła nieśmiertelność i potrzebuje zbawienia. Zbawienie Zbawienie uważane jest za dar łaski Bożej udzielany człowiekowi niezależnie od uczynków, a przez wiarę w pojednawczą śmierć Jezusa Chrystusa za grzechy świata. Do zbawienia konieczna jest pokuta, posłuszeństwo i odrodzenie z Ducha Świętego, na mocy śmierci Jezusa Chrystusa – który będąc odwiecznym Bogiem, przyszedł na Ziemię w ludzkiej, upadłej naturze i żył życiem doskonałym, nigdy nie grzesząc. Odrzuca się predestynację, doktrynę Raz zbawiony, na zawsze zbawiony oraz Tajemnicze Pochwycenie ludu Bożego przed plagami. Ruch Reformacyjny wierzy, że od momentu zaistnienia grzechu we wszechświecie, trwa wielki bój pomiędzy Bogiem, a szatanem, w który zaangażowane są wszystkie istoty. Powtórne przyjście Chrystusa Zgodnie z nazwą Kościół kładzie nacisk na dwie istotne doktryny. Pierwsza z nich to wiara w bliski powrót Jezusa Chrystusa na ziemię, który zakończy obecną epokę zła zmartwychwstaniem sprawiedliwych i zabraniem ich do nieba na tysiąc lat, w celu przeprowadzenia sądu. Po Millenium nastąpi trzecie przyjście Chrystusa na Ziemię, Sąd ostateczny i zamieszkanie zbawionych na Ziemi. Sabat (dzień sobotni) Druga istotna nauka to Szabat jako dzień święty zgodnie z IV przykazaniem biblijnego dekalogu (Wj. 20,8). Sobotnie święto uznaje się za nieprzemijający w czasie dzień odpocznienia (Hebr. 4,9). Wyznawcy w każdą sobotę uczestniczą w nabożeństwach, składających się z dwóch części: studium Biblii przeprowadzanego na podstawie międzynarodowego kwartalnika pt. Sobotnie Lekcje Biblijne oraz Kazania Słowa Bożego; powstrzymują się w tym dniu od pracy zarobkowej, rozmów na tematy świeckie oraz obowiązków całego tygodnia, skupiając uwagę na Bogu. Obrzędy Kościoła Kościół uznaje trzy obrzędy: chrzest przyjmowany w wieku świadomym przez całkowite zanurzenie w wodzie, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, obrzęd pokory – umywanie nóg, oraz społeczność chleba i wina podczas Wieczerzy Pańskiej. Reforma zdrowia i ubioru, działalność społeczna Wyznawcy Kościoła prowadzą zdrowy tryb życia całkowicie powstrzymując się od tytoniu, alkoholu, narkotyków, herbaty, kawy. Wszystkich członków obowiązuje dieta wegetariańska. Kościół czynnie popiera i propaguje wegetarianizm na całym świecie ( poprzez wydawanie literatury oraz w swoich placówkach). Członkowie są zobowiązani do godnego prezentowania Chrystusa przez właściwe ubieranie się i odrzucenie biżuterii (Iz. 3; 1Tym 2,9-10). Ruch Reformacyjny posiada w różnych krajach własne szkoły, uczelnie, sanatoria, szpitale i domy wydawnicze. Pismo Święte Podstawą wszelkiej nauki i praktyki jest jedynie Pismo Święte (39 ksiąg Starego Testamentu i 27 ksiąg Nowego Testamentu). Kościół odrzuca wszystkie apokryfy i księgi deuterokanoniczne pod względem kanonicznym, nie podważając jednak zawartych w nich faktów potwierdzonych przez historię. Sąd śledczy Kościół uważa, że po okresie „2300 wieczorów i poranków” (Dn 8,14) kończących się w roku 1844, żyjemy w okresie pierwszej fazy sądu Bożego (sądu śledczego) oraz pieczętowania „stu czterdziestu czterech tysięcy” (Obj. 7). Kościół swoje posłannictwo widzi w głoszeniu światu orędzia trzech aniołów (Obj. 14) mówiącego o nadejściu godziny sądu Bożego, powszechnym odstępstwie w religiach, sfałszowaniu dekalogu i rychłym powrocie Chrystusa na Ziemię w chwale. Świątynia w niebie i pośrednictwo Chrystusa Ruch Reformacyjny wierzy, że w niebie znajduje się świątynia wyglądająca tak samo, jak ta na Ziemi za czasów Mojżesza (Hebr 8, Uważa się, że została wzniesiona przez samego Boga i jest miejscem, w którym obecnie znajduje się Jezus Chrystus pełniąc urząd arcykapłana i jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi aż do zakończenia czasu łaski. Małżeństwo Małżeństwo uważane jest za świętą instytucję ustanowioną przez Boga w Edenie. Odrzuca się możliwość ponownego zawarcia ślubu, aż do śmierci jednego z małżonków. Dary Ducha Świętego i Duch Proroctwa Kościół wierzy w aktualność darów Ducha Świętego. Ellen G. White uznaje się za prorokinię Bożą w czasie końca, która ma wzmocnić i pokrzepić lud Boży, dając mu natchnione świadectwa od Boga. Jej pisma stanowią natchniony komentarz do Biblii, jako do jedynej podstawy wiary, który pomaga ustrzec się przed błędną interpretacją Słowa Bożego. Tradycja apostolska Kościół odrzuca autorytet tradycji, a więc także zwierzchnictwo papieża, modlitwy do świętych, chrzest niemowląt, spowiedź, kult obrazów, świętych, relikwii i Maryi, krucyfiksy, transsubstancjację, odpusty, msze święte, nieśmiertelność duszy, modlitwy za zmarłych, ludzkich kapłanów, sakramenty, niepokalane poczęcie Maryi Panny, wieczne męki piekielne, czyściec, świętość niedzieli (zamiast tego święci się sabat), Sukcesję apostolską, i inne nie wynikające z Biblii nauki i zwyczaje. Odrzuca się również istnienie świętych miejsc (świątynie, sanktuaria, katedry), świętej kasty (księża, papieże) oraz świętych rytuałów. Przepisy Żydowskie Uważa się, że Jezus Chrystus zniósł ważność Mojżeszowego Prawa Ceremonialnego, które regulowało kwestie służby kapłanów w świątyni, obrzezania i świąt żydowskich, wypełniając je na sobie. Nie naruszył jednak ważności Prawa Moralnego – Dziesięciu Przykazań. Pacyfizm i polityka Z uwagi na to, że Kościół w całości akceptuje Dekalog, istotną sprawą staje się pacyfizm. Wyznawcy Ruchu Reformacyjnego nie uczestniczą w działaniach wojennych, czego dowód dali podczas obu wojen światowych, gdy większość chrześcijan służyła w armii, oni byli prześladowani i mordowani za odmowę przelania krwi wroga. Do dzisiaj Kościół stoi na stanowisku, iż nie należy mieszać się w sprawy militarne i polityczne. Ta zasada miłości bliźniego i uznanie życia za wartość najwyższą wyróżnia Ruch Reformacyjny spośród innych wyznań protestanckich i adwentystycznych. Publikacja Kościoła pt. Pamiętnik „Nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci” jest zebraniem dowodów świadczących o wierności adwentystów reformowanych wobec zasad wiary podczas prześladowań hitlerowskich, za co spotkały ich tortury i śmierć. Stosunek do objawień Ellen White Szesnasta zasada wiary Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny naucza: Zgodnie z obietnicą Bożą z Dziejów Apostolskich 2:17-21, dar proroctwa został przywrócony Kościołowi w ostatnich dniach, nie jako środek zastępczy dla Biblii, ani dodatek do niej, lecz jako przewodnik i jako znak wyróżniający ostatek ludu Bożego. Natchnione pisma zwracają naszą uwagę na zasady biblijne jako regułę wiary i praktyki, oraz pomagają nam ustrzec się przed błędną interpretacją Słowa Księga Mojżeszowa 12:6; Druga Księga Kronik 20:20; Przypowieści Salomona 29:18; Księga Ozeasza 12:13; Księga Amosa 3:7; List do Efezjan 4:8-11; Pierwszy list do Tesaloniczan 5: Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny traktuje dzieła Ellen G. White jako natchnione przekazy od Boga do jego ludu. Jest sprawą dyskusyjną, czy nie wyklucza to wyższości Biblii, choć sam Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny twierdzi, iż Biblię traktuje jako jedyną nieomylną zasadę wiary i praktyki (akceptując w pełni protestancką zasadę Sola scriptura), zaś pisma Ellen G. White jako wyłącznie „pomagające ustrzec się przed błędną interpretacją Słowa Bożego”[12]. Zgodnie z przesłaniem książek Ellen G. White, wszyscy Adwentyści Reformowani są wegetarianami, pacyfistami, nie są członkami związków zawodowych, kobiety nie noszą spodni itp. Jednak wszelkie rady Ellen G. White do których stosuje się Ruch Reformacyjny, nie zaprzeczają Pismu Świętemu, lecz decydują, jak mają się zachować członkowie w przypadku spraw nieporuszanych w Biblii ze względu na odmienną kulturę i czasy. Pismo Święte uznane jest za najwyższy i ostateczny autorytet. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny uznaje, że sam Bóg, a nie Ellen G. White, jest właściwym autorem jej książek, co potwierdza słowami samej Ellen G. White: „Nie piszę nic, co wyrażałoby po prostu moje własne idee. One są tym, co Bóg odsłonił przede mną w widzeniu – to drogocenne promienie światła spływające od Tronu”[13]. „We wszystkich Twoich przekazach mów jako ta, do której przemówił Pan. On jest Twoim autorytetem”[14]. „Ludzie mogą układać plany jeden za drugim, a wróg będzie usiłował odciągnąć dusze od Prawdy, ale wszyscy, którzy wierzą, że Pan mówił przez siostrę White i dał jej poselstwo, będą zabezpieczeni przed zwiedzeniami, które przyjdą w tych ostatnich dniach”[15]. Zdaniem Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny przywrócenie daru prorokowania Kościołowi w czasie końca było przepowiedziane w Biblii. Oficjalne publikacje Kościoła Książki Fundamentalne Nauki Chrześcijańskie Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch ReformacyjnyAutor: Doktrynalne Konsylium Generalnej Konferencji Tytuł oryginału: Fundamental Christian Doctrines of the Seventh Day Adventist Reform MovementOficjalna deklaracja wiary opracowana przez Generalną Konferencję. Zawiera ona 25 zasad wiary wraz z obszernym komentarzem i cytatami biblijnymi. Jest to rozszerzona i uzupełniona wersja zasad wiary przyjętych przez Kościół podczas sesji Generalnej Konferencji w roku 1925 w Gocie. Historia Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch ReformacyjnyAutor: A. Balbach Tytuł oryginału: History of the Seventh Day Adventist Reform MovementObszerne dzieło ukazujące okoliczności powstania i rozwoju Ruchu Reformacyjnego na całym świecie. Pierwsze rozdziały skupiają się wokół Generalnej Konferencji w Minneapolis, w stanie Minnesota, w roku 1888, odstępstwie w roku 1914 i wczesnym doświadczeniom reformatorów. Kolejne opisują postęp dzieła na skale ogólnoświatową, zorganizowanie się w roku 1925 oraz historię Kościoła w wielu krajach. Śpiewnik ReformacyjnyAutor: Komitet Muzyczny Generalnej Konferencji Tytuł oryginału: Reformation HymnalOficjalny śpiewnik Kościoła, zawierający 700 pieśni. Zawarte w nim pieśni to zarówno tradycyjne pieśni adwentystyczne, jak też pieśni innych wyznań. Wśród autorów i kompozytorów pieśni w nim zawartych, najsławniejsi to Fanny J. Crosby, William J. Kirkpatrick, Franklin E. Belden, Marcin Luter, czy Charles Wesley. Śpiewnik ten dostępny jest wielu wersjach językowych. Nie bój się mała trzódkoAutor: White Tytuł oryginału: Fear Not, Little FlockJest to chrystocentryczny materiał zawierający tekst Biblijny na każdy dzień roku opatrzony komentarzem Ellen G. White. Stosuje się go do prowadzenia porannego rozmyślania nad Słowem Bożym. Pieczętowanie Ludu BożegoAutor: Sas Tytuł oryginału: Sealing of God's PeoplePublikacja prezentuje kwestię klasy opieczętowanych oraz samego pieczętowania z punktu widzenia Biblii, pierwszych adwentystów, stanowiska Ellen G. White oraz materiałów zawartych w Seventh-Day Adventist Encyclopedia. Autor był prezydentem Generalnej Konferencji w latach 1995 do 2003. Czasopisma Generalna Konferencja publikuje trzy kwartalniki: Reformation Herald (Zwiastun Reformacyjny), Sabbath Bible Lessons (Sobotnie Lekcje Biblijne), jako podręcznik do prowadzenia Szkoły Sobotniej, oraz Youth Messenger – czasopismo dla młodzieży. Są one następnie tłumaczone i wydawane w różnych językach. Dialog ekumeniczny Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny w pełni popiera wolność religijną i prawo do niej każdego człowieka. Członkowie są zobowiązani do poszanowania wszystkich ludzi bez względu na wyznanie czy narodowość. Kościół jednak nie jest i nie był nigdy członkiem organizacji międzywyznaniowych ani ekumenicznych. Nie popiera także w żaden sposób dialogu ekumenicznego, co różni go od innych wyznań adwentystycznych. Kościół w Polsce Działalność W Polsce Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny reprezentowany jest głównie na Śląsku (zbór w Katowicach), choć członkowie znajdują się również na Pomorzu, Lubelszczyźnie, Podkarpaciu czy w Polsce centralnej. Kościół dysponuje domem modlitwy znajdującym się w Rudzie Śląskiej. Prowadzi nabożeństwa i odczyty w różnych częściach Polski, wydaje literaturę religijną, z czego co kwartał Sobotnie Lekcje Biblijne oraz co rok Odczyty na tydzień modlitwy. Prowadzi działalność dobroczynną i zdrowotną. Czynnie propaguje wegetarianizm. Popiera ochronę środowiska. Kwestie prawne Ruch Reformacyjny jest od roku 1990 wpisany do Rejestru Kościołów i Związków Wyznaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji RP pod nr 48, z początku pod źle przetłumaczoną nazwą „Społeczność Adwentystów Dnia Siódmego Poruszenie Reformacyjne”, a obecnie „Adwentyści Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny”, co jest poprawnym tłumaczeniem oryginalnej nazwy wspólnoty: „Seventh Day Adventist Reform Movement”. Jest społecznością działającą legalnie na terenie całej Polski. Przewodniczącym Zjednoczenia Polskiego jest Paweł Zając. Ciekawostki Nazwy Kościoła w wybranych językach: Seventh Day Adventist Reform Movement (język angielski) Adventistoj de la Sepa Tago – Reformacia Movado (esperanto) Adventistes du Septieme Jour Mouvement des Reformes (język francuski) Iglesia Adventista del Séptimo Día Movimiento de Reforma (język hiszpański) Zevende Dags Adventisten Reformatie Beweging (język niderlandzki) Gemeinschaft der Siebenten Tags Adventisten Reformationsbewegung (język niemiecki) Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny (język polski) Igreja Adventista do Sétimo Dia Movimento de Reforma język portugalski Церковь Адвентистов Седьмого Дня Реформационного Движения (język rosyjski) Biserica Adventistă de Ziua a Şaptea – Miscarea de Reforma (język rumuński) Reformni Pokret Adventista Sedmog Dana (język serbski) Hetednap Adventista Reformmozgalom (język węgierski) Avventisti del Settimo Giorno Movimento di Riforma (język włoski) Dane teleadresowe Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny w Rzeczypospolitej Polskiej ul. Piłsudskiego 149 41-707 Ruda Śląska Zobacz też Generalna Konferencja Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny Kościół Adwentystów Dnia Siódmego Kościół Reformowany Adwentystów Dnia Siódmego Milleryzm Przypisy ↑ a b c Unique dialogue between Sabbatarian Adventists explores shared values and distinctive beliefs. [dostęp 2021-01-24]. ↑ a b Rocznik Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2020, s. 199, ISSN 1506-0632. ↑ White, Testimonies for the Church, tom I, s. 361 ↑ Crisis in Germany (ang.). [dostęp 2018-01-08]. ↑ Pamiętnik „Nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci” ↑ zob. Pamiętnik „Nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci”, s. 16 ↑ Follow Their Faith, s. 27 ↑ Follow Their Faith, s. 21 ↑ Pamiętnik „Nie umiłowali duszy swojej aż do śmierci”, s. 15 ↑ Follow Their Faith, s. 23 ↑ Zasady Wiary Ogólnoświatowego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny, Roanoke, 2001 ↑ Zasady Wiary Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego Ruch Reformacyjny, opracowane przez Doktrynalne Konsylium Generalnej Konferencji ↑ White, Testimonies for the Church, tom V, s. 67 ↑ White, Letter 186/1902 ↑ White, Selected Messages, tom III, s. 83, 84. Linki zewnętrzne Generalna Konferencja Kościoła Departament Zdrowia Generalnej Konferencji Kościoła Departament Ewangelizacji Generalnej Konferencji Kościoła Centrum Edukacyjne Kościoła w Brazylii Restauracja Wegetariańska prowadzona przez Kościół Szkoła im. Izaaka Newtona prowadzona przez Kościół Klinika Naturalistyczna prowadzona przez Kościół Materiały w języku polskim Kościół w Australii Kościół w Północnej Brazylii Kościół w Południowej Brazylii Kościół w Kanadzie Kościół w Serbii Kościół w Niemczech Kościół we Włoszech Kościół w Mołdawii Kościół w Rumunii Kościół w Południowowschodnich Stanach Zjednoczonych Kościół w Północnozachodnich Stanach Zjednoczonych Kościół na Filipinach Kościół na Węgrzech Kościół w Holandii Kościół na UkrainiepdeWspólnoty sabatariańskie Kościół Adwentystów Dnia Siódmego to protestancka wspólnota religijna, zrzeszająca ponad 20 milionów wyznawców na całym świecie. Powstała w 1844 roku, na fali tak zwanego przebudzenia adwentowego, jakie miało miejsce przed połową XIX wieku w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Adwentyści przywiązują szczególną wagę do obietnicy powtórnego przyjścia Chrystusa, znacznie silniej akcentują konieczność oczekiwania na dzień, który zakończy doczesną wędrówkę człowieka na ziemi. Podobnie jak inne wspólnoty religijne powstałe w USA w XIX wieku, także adwentyści deklarują, że bliżej im do wyznań protestanckich, niż wyznania rzymskokatolickiego. Choć dystansują się wobec wielu prawd wiary i obrzędowości katolickiej, działają czynnie na rzecz osób potrzebujących i ukierunkowują swoje poczynania na walkę z patologiami społecznymi, zwłaszcza wszelkiego rodzaju uzależnieniami, które rujnują ludzkie zdrowie. Doktryna Adwentyści, skupiając się na wypatrywaniu rychłej paruzji, uznają tym samym postać Chrystusa za najważniejszą osobę w całej historii zbawienia. Jednocześnie uznają centralny dla teologii chrześcijańskiej dogmat Trójcy Świętej, to znaczy wiarę w to, że jedyny Bóg występuje w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Podobnie jak większość wyznań protestanckich, także wspólnota adwentystów uznaje za podstawowe objawienie tekst Pisma Świętego. Spośród sakramentów świętych adwentyści uznają jedynie eucharystię i chrzest, ten drugi praktykowany wobec osób dorosłych, które świadomie chcą zasilić grono wyznawców. Spowiedź jest odbywana bez pośrednictwa osób trzecich: ma tu formę specjalnej modlitwy pokutnej, odmawianej indywidualnie przez wiernych. W kręgu adwentystów istnieje idea powszechnego kapłaństwa, jednak wśród wiernych posługują także pastorzy. Co najbardziej istotne, adwentyści odrzucają dogmat nieśmiertelności duszy. Według nich, ci którzy na podstawie Chrystusowej łaski dostąpią zbawienia, zostaną w swym śmiertelnym ciele przeniesieni do nowej rzeczywistości, jaką będzie świątynia niebieska: miejsce gdzie wskutek kapłańskiej służby Chrystusa grzech zostanie ostatecznie zniszczony. Z tych względów wierni kościoła adwentystów są zobowiązani do abstynencji alkoholowej, nikotynowej i narkotycznej, jako że troskę o ciało postrzegają oni w perspektywie wieczności. Organizacja Adwentyści odmawiają uznawania zwierzchnictwa dostojników kościelnych. Według nich, najwyższa władza należy do wiernych, którzy wskazują jedynie, drogą głosowania, osoby które mają pełnić poszczególne funkcje w danej wspólnocie. Wierni jednej narodowości tworzą kościoły krajowe, podzielone na zjednoczenia i zbory. Współcześnie najliczniejsze grono adwentystów zamieszkuje Brazylię, ogółem można ich znaleźć w najrozmaitszych zakątkach świata, także na Filipinach czy w Kenii. W Polsce do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego należy ponad 9 tysięcy osób, a cała polska wspólnota dzieli się na trzy zjednoczenia: Południowe (z główną siedzibą w Krakowie), Zachodnie (z siedzibą w Poznaniu) i Wschodnie (z siedzibą w Warszawie). Pierwszymi ośrodkami adwentyzmu na ziemiach polskich były między innymi: wołyński Żarnówek, Łódź i Bielsko-Biała. Polscy adwentyści prowadzą dialog ekumeniczny z Kościołem katolickim, choć ścieżki doktrynalne obu wyznań dość znacząco się rozmijają. Obie wspólnoty szanują przekonania drugiej strony: Kościół w Polsce nie postrzega Kościoła Adwentystów w kategoriach sekty religijnej. Działalność publiczna polskich adwentystów skupia się przede wszystkim na wydawaniu czasopisma religijno-społecznego Znaki Czasu.

adwentyści dnia siódmego czy to sekta